Pierścień zewnętrznych planet, czyli nie takie złe wiadomości z nieba

Pierścień sekstylowy w latach 2025-28, z udziałem Plutona, Neptuna, Urana i Saturna, przyniesie zmiany warte nazwania rewolucją. Na tle obecnego ciemnego czasu te nadchodzące lata niosą nadzieję.

Wiadomo, tzn. zapewne wszyscy miłośnicy astrologii wiedzą, że w układach planet szykuje się coś grubego. Tak. Jest to koniunkcja Saturna i Neptuna, która trwać będzie przez większą część lat najbliższych lat 2025 i 2026. Dodatkowo znaczenie tej koniunkcji rośnie przez to, że planety spotykają się w szczególnym miejscu: w zasięgu Zera Barana, czyli w jednym z czterech punktów kardynalnych ekliptyki (zodiaku), reprezentującym żywioł Ognia, a więc wolę, działanie, skuteczność i sprawczość.

Jednak sama koniunkcja Saturn-Neptun, która powtarza się co 36 lat, najbardziej kojarzy się z cyklem kolejnych gwałtownych przemian w Rosji, gdzie w 1917 r. były dwie rewolucje, 36 lat później w 1953 zmarł Stalin i zaczęła się kilkuletnia odwilż, i wreszcie po następnych 36 latach w 1989 r. Związek Radziecki jął się rozpadać: odpadły kraje „obozu”, a następnie tzw. republiki. Że znów w najbliższych latach nastąpi tam jakiś proces rozpadowy, stało się już obiegowym banałem. Bo koniunkcja Saturna (planety od sztywnych-twardych form) i Neptuna (planety od rozpraszania) przejawia się tak, że tyrani miękną.

Ale z tą koniunkcją dzieje się coś więcej: powstaje konfiguracja, gdzie Neptun i Saturn są w sekstylu do Plutona z jednej strony i do Urana z drugiej strony. Gdyż Pluton w połowie lat 20-tych przebywa na początku Wodnika, a Uran mija początek Bliźniąt.

Cztery najdalsze planety tworzą więc układ pierścienia sekstylowego: stoją na niebie co 60 stopni, a dwie skrajne (Pluton i Uran) są w trygonie. Pierścień sekstylowy, a ściślej to, co dzieje się podczas niego, ma wspólne cechy z podobnymi układami tych samych planet: z ich koniunkcjami, trygonami oraz wielkim trygonami.

Przykładowy moment z czasu tego pierścienia: 10 sierpnia 2025.

Tu przypomnijmy sobie, że trzy z tych planet: Neptun, Uran i Saturn były w potrójnej koniunkcji, raz ściślejszej, raz luźniejszej, w latach 1988 do 1992, kiedy wolność brała górę i upadała moskiewska tyrania, dwie zaś powolniejsze: Neptun i Uran pozostały razem przez resztę lat 1990-tych, a przejawem ich koniunkcji była bezprecedensowa rewolucja technologiczna (komputery osobiste, internet, telefony mobilne, fotografia cyfrowa, satelitarna nawigacja...) która totalnie i nieodwracalnie zmieniła nasze życiowe środowisko.

Z kolei długotrwała koniunkcja Plutona i Urana w latach 1960-tych (rock-n'-roll, Beatles, hippies, mini-spódniczki, mega-koncerty, młodzieżowe rewolucje...) nieodwracalnie przeobraziła myślenie, „mentalny krajobraz” – nie tylko tamtego pokolenia.

Podobna – ale poważniejsza i lepiej ugruntowana filozoficznie – przemiana myślunku Zachodu dokonała się w połowie i szczególniej w II połowie 18. wieku: jako rewolucja Oświecenia. Wtedy powstało państwo-wzór dla zaczynającej się Nowoczesności, czyli Stany Zjednoczone, a krótko później przepaliła się Rewolucja Francuska (1789-1799). Astrologicznym tłem tamtych wydarzeń i przemian był wielki trygon Plutona, Neptuna i Urana.

Richard Tarnas w swojej kamienno-milowej książce „Cosmos and Psyche” zauważył, że odkryta przez Karla Jaspersa* „epoka osiowa” (niem. Achsenzeit, ang. Axial Age, zob. w Wikipediach) kiedy powstały doktryny taoizmu i konfucjanizmu w Chinach, buddyzmu i dżajnizmu w Indiach (i działali ich twórcy); kiedy powstawała filozofia grecka i działali niektórzy z proroków żydowskich – pokrywała się z koniunkcją-kumulacją trzech najdalszych planet: Plutona, Neptuna i Urana, którą Tarnas datuje na lata 594-570 przed naszą erą; jedynym takim układem planet w pisanej historii.

Teraz, w latach 2025-28, raczej przemiany nie będą aż tak wywrotowe, jak w wyliczonych wyżej precedensach, ale... będą. Można w zarysach przewidzieć ich charakter. Oto zanikają przegrody i odsłaniają się kurtyny. Jakbyśmy siedzieli w ciasnym pomieszczeniu i nagle ściany tego pomieszczenia zaczynają być przezroczyste. Zaczynają być widoczne alternatywy i te alternatywy zaczynają się wyświetlać w świecie. Teraz od dawna, bo co najmniej od 2019 roku, kiedy zaciskała się ówczesna koniunkcja Saturna-Plutona (ta, która wyobraziła się jako covid) przebywamy w świecie, który wygląda jak tunel, gdzie jesteś zdeterminowany, bez alternatyw, lecisz w przepaść. Pod wpływem pierścienia czterech najdalszych planet ta klatka zacznie puszczać. Pojawią się pola manewru. Nastąpi to i w polityce, i w naszych życiach. Nowe pokolenie dojdzie do głosu, i nowe idee. Otworzą się perspektywy, pojawią się alternatywy myślowe, wyobrażeniowe, organizacyjne, osobiste, społeczne. Zrazu nieśmiało, ten proces będzie narastał.

Te idee już są, wraz z ludźmi, ich nosicielami. Ciekawym zadaniem byłoby wyszukać je i przewidzieć, które to będą, już teraz, zawczasu.

(Powyżej kilka fraz przepisałem z obszerniejszego tekstu „Neptun w Baranie i prognozy astropolityczne”, który jest transkryptem mojego wykładu dla AstroAkademii z 3 lipca b.r., więc niedawno. Tym bardziej do tamtego tekstu zachęcam.)

*Karl Jaspers (zob. jego urodzeniowy kosmogram) urodził się podczas wielkiego trygonu z udziałem Neptuna, Saturna, Urana, Wenus i Księżyca, a Pluton pozostawał w bliskim związku z tamtym pierścieniem. Słońce było w zasięgu widzącego punktu 7-krotnego powietrznego około 4° Ryb. Podczas tego samego układu planet (bez Księżyca) Nietzsche zaczął pisać „Also sprach Zarathustra”.

Wojciech Jóźwiak
2024-07-07

☚ Gdzie jest Ziemia? (W kosmogramie) | Czy astrolog mógł przewidzieć zamach na Trumpa? ☛