Wielka i mniejsza AI w astrologii

Czy AI nauczy się widzieć w horoskopie to, czego w nim nie ma?

Wyjaśnię tytuł. Wielka AI (Sztuczna Inteligencja) to ta, która umie mówić. Opanowała ludzki język, a skoro jeden z tych ludzkich, to praktycznie wszystkie ważniejsze, a potencjalnie wszystkie. Wielkie AI mają opanowany język polski równie dobrze jak ich ojczysty angielski. W każdym razie ja z Chatem GPT rozmawiam po polsku, chociaż zdarzało mi się przechodzić na angielski. Fachowo nazywa się je Wielkie Modele Językowe.

Mniejsze AI jako urządzenia są mniejsze, mają mniejsze zasoby bityczne. Są stosowane do wyspecjalizowanych celów, w tym na pierwszym miejscu do rozpoznawania obrazów. Lub wzorów (wzorców?), fachowo po ang. pattern recognition. (Od dekad zastanawiam się, czym wzorzec różni się od wzoru i nie wiem.) Z rozpoznawaniem obrazów zetknąłem się w pradawnych czasach, w końcu lat 1970-tych, przed prawie pół wiekiem, w ramach ówczesnej płochej nadziei, że proces ten da się przeprowadzić analogowo przy pomocy światła spójnego (czyli z laserów), oraz hologramów jako filtrów. Wyobrażano to sobie bardzo plastycznie: że kiedy obraz oświetli się przez filtr, to gdy będzie pasował do wzorca, światło zogniskuje się w jedną plamkę. Ówcześni optycy nawet mieli pewne sukcesy, ale w następnych latach komputery z ich zero-jedynkową logiką rozrosły się i przyspieszyły, i dosłownie zdmuchnęły technologie optyczne.

Rozpoznawanie obrazów inaczej nazywa się uczeniem maszynowym. Właściwie to każda AI jest uczona maszynowo, ale samego tego terminu, ML po ang., używa się raczej tam, gdzie maszyny jeszcze nie mówią. Czyli do tym mniejszych AI.

Dla komputerów, a właściwiej dla kart graficznych realizujących rozpoznawanie obrazów, obraz nie musi być tym, co dla oka. W końcu każdy obraz do widzenia jest dla komputera matrycą pikseli. W ogólności może być jakąkolwiek porcją bitów/bajtów. Może być horoskopem-kosmogramem, też podanym w postaci jadalnej dla maszyny czyli jako ciąg położeń planet i innych stosunków, które widzi astrolog. System AI, zrazu pusty, jest uczony, tzn na próbce iluś testowych przypadków wytwarza skojarzenie, że pewna treść wzoru przekłada się na pewną cechę, której oczekują trenerzy, czyli ludzie. Chociaż podobno coraz częściej to istniejące AI trenują te powstające.

Co mogłaby taka mniejsza AI zrobić z horoskopami? Np. można by ją przyuczyć, by rozpoznawała, czy osoba horoskopowana ma wyższą lub niższą inteligencję. Astrologom jeszcze nieuzbrojonym w AI, w tym mnie, wydaje się, że zależy to od położenia i siły głównie Merkurego, Urana i Księżyca. Ale nie będziemy naszej AI podpowiadać, gdzie ma szukać, sama niech dojdzie do wniosków z surowych danych. (*No, prawie surowych.) I jestem przekonany, że dojdzie! – Tzn. że już niedługo takie próby zostaną przeprowadzone z sukcesem.

Można by zadać AI – tej mniejszej i wyspecjalizowanej w rozpoznawaniu obrazów – inne zadanie. Niech nauczy się rozpoznawać płeć. Rozpoznawać, czy pod danym układem planet urodziła się kobieta (dziewczynka) czy mężczyzna (chłopiec). Inaczej niż przy inteligencji urodzonych, tutaj jestem sceptykiem niedowiarkiem. Jestem prawie na 100% przekonany, że płeć jest cechą pozahoroskopową. Że nie wynika z horoskopu, nie jest w nim „zapisana”. Że płci nie można wyczytać z układu planet przy urodzeniu. Ale inteligencję można. Można też, jak mi się wydaje, wywnioskować z horoskopów wszystkie pięć głównych i niezależnych wymiarów osobowości: ekstrawersję, emocjonalną stabilność, otwartość na doświadczenia, ugodowość, sumienność.

Jednak mimo to (że nie wierzymy w sens tej próby) zadajmy rozpoznającej AI powyższy problem: czy podczas danego układu planet urodził się mężczyzna czy kobieta? Czy ta osoba, której kosmogram ci zadajemy, jest K czy M?

Mogę sobie wyobrazić, że AI osiągnie sukces. Nauczy się rozpoznawać płeć. Czy będzie to oznaczało, że oto odkryła jakieś nowe i głębokie reguły, które dzielą momenty czasu na żeńskie i męskie? Dodają do czasu (i do układów planet) wymiar płci? Więc nie, niekoniecznie, bo proces treningu maszyny może pójść inaczej. Powiedzmy, że karmimy (trenujemy) naszą AI danymi urodzeniowymi z któregoś wielkiego i uznanego katalogu, np. AstroTheme. Przypuszczam, że większość zamieszczonych tam kobiet to gwiazdki filmu, estrady i sportu. Za to wśród mężczyzn jest liczniejsza frakcja, powiedzmy, polityków. AI nauczy się rozpoznawać „kobiety” po układach planet, które są częste (lub częstsze) u aktorek, piosenkarek i siatkarek bądź tenisistek. Mogą to być np. aspekty między Wenus i Marsem. Czyli, sumując, AI wykona postawione zadanie, ale inaczej niż my będzie „rozumieć” pojęcie „kobiety”. Właściwie to odpowie nam tyle: „W próbce, którą mi zadaliście, kobietami okazały się osoby urodzone z aspektami Wenus i Mars, i podobnymi cechami.” Oczywiście nie odpowie, gdyż AI jest czarną skrzynką i „sama nie wie”; a żeby się dowiedzieć, że źródłem postrzeganej przez AI różnicy między kobietą a niekobietą są aspekty Wenus i Marsa, musielibyśmy zbiór próbek przebadać niezależną i nie-ejajową (non-AI) metodą.

Uważam jednak, że AI, czy to większe, czy mniejsze, jest na tyle ważnym narzędziem, że astrologowie powinni wziąć je do ręki.

Przypis: *Surową daną dla opisanych i inny badań byłby sam, goły czas. Jedna współrzędna, jedna oś. Jedna znacząca liczba. Pozycje planet (zależne od czasu) i wzajemne ułożenia planet, rozrysowanie planet na kole ekliptyki – to już są ułatwienia i rodzaj wizualizacji czasu. Jeśli AI jest naprawdę „I” czyli inteligentna, niech sama odkryje planety oraz to, które z nich są ważne i czy należy je obserwować w zodiaku zwrotnikowym (jak robimy my) czy w zodiaku gwiazdowym (jak robią Hindusi).

Wojciech Jóźwiak
2024-08-11

☚ Astrologia pieniędzy | Komu bije astro-dzwon? ☛