Lata 2020+ w świecie .346

Wojna na Ukrainie: „Waszyngton stał się dworem Nerona” – mówi Claude Malhuret
https://youtu.be/G-lh0TUTtvI?si=ujXwEjj7yGd9ylJl
– w senacie FR. (Astro Data Bank nie ma go w rejestrze. uro. 8 marca 1950.)
Radzę oglądać i odsłuchiwać nagranie, czytając jednocześnie polskie tłumaczenie. (W ogóle warto, widzę, nauczyć się francuskiego :)

Wojna na Ukrainie: „Waszyngton stał się dworem Nerona” – mówi Claude Malhuret

Panie Prezydencie, Panie Premierze, Panie Ministrze, Panie i Panowie Ministrowie, drodzy koledzy, Europa znajduje się w przełomowym momencie swojej historii. Amerykańska tarcza się kruszy, Ukrainie grozi porzucenie, Rosja się umacnia. Waszyngton stał się dworem Nerona, porywczego cesarza, posłusznych dworzan i błazna napędzanego ketaminą, którego zadaniem było przeprowadzenie czystek w administracji państwowej.

To tragedia dla wolnego świata, ale przede wszystkim jest to tragedia dla Stanów Zjednoczonych. Przekaz Trumpa jest taki, że nie ma sensu być jego sojusznikiem, ponieważ on was nie obroni, nałoży na was wyższe cła niż na swoich wrogów i będzie groził przejęciem waszych terytoriów, jednocześnie wspierając dyktatury, które was napadną. Król transakcji pokazuje, na czym polega sztuka zawierania transakcji typu belly-down.

Sądzi, że zastraszy Chiny, płaszcząc się przed Putinem, lecz Xi Jinping, stając w obliczu takiej katastrofy, prawdopodobnie przyspieszy przygotowania do inwazji na Tajwan. Nigdy w historii prezydent Stanów Zjednoczonych nie poddał się wrogowi. Nikt nigdy nie poparł agresora przeciwko sojusznikowi.

Nigdy dotąd nikt nie złamał amerykańskiej Konstytucji, nie wydał tylu nielegalnych dekretów, nie zwolnił sędziów, którzy mogliby temu zapobiec, nie zwolnił sztabów generalnych za jednym zamachem, nie osłabił wszystkich równoważnych uprawnień i nie przejął kontroli nad mediami społecznościowymi. Nie jest to odstępstwo od zasad liberalnych, to początek konfiskaty demokracji. Pamiętajmy, że wystarczył zaledwie miesiąc, trzy tygodnie i dwa dni, aby obalić Republikę Weimarską i jej Konstytucję.

Wierzę w siłę amerykańskiej demokracji, ale kraj już protestuje. Ale w ciągu jednego miesiąca Trump wyrządził Ameryce więcej szkód niż przez cztery lata swojej poprzedniej prezydentury. Byliśmy w stanie wojny z dyktatorem.

Teraz walczymy z dyktatorem wspieranym przez zdrajcę. Osiem dni temu, dokładnie w chwili, gdy Trump masował plecy Macrona w Białym Domu, Stany Zjednoczone zagłosowały nago wraz z Rosją i Koreą Północną przeciwko Europejczykom, domagając się wycofania wojsk rosyjskich. Dwa dni później w Gabinecie Owalnym żołnierze udzielali bohaterowi wojennemu Zełenskiemu lekcji moralności i strategii, po czym zbyli go jako bladego przyjaciela i nakazali mu poddanie się lub rezygnację.

Wczoraj wieczorem zrobił kolejny krok w stronę hańby, wstrzymując dostawę obiecanej broni. Co robić w obliczu tej zdrady? Odpowiedź jest prosta. Stanąć twarzą w twarz.

I przede wszystkim, nie popełnij błędu. Klęska Ukrainy byłaby klęską Europy. Kraje bałtyckie, Gruzja i Mołdawia już są na liście.

Celem Putina jest powrót do Jałty, gdzie połowa kontynentu została przekazana Stalinowi. Kraje Południa czekają na wynik konfliktu, aby zdecydować, czy nadal powinny szanować Europę, czy też mogą teraz swobodnie po niej deptać. Putin chce położyć kres porządkowi wprowadzonemu przez Stany Zjednoczone i ich sojuszników 80 lat temu, którego pierwszą zasadą był zakaz zdobywania terytoriów siłą.

Idea ta leży u źródeł ONZ, gdzie dziś Amerykanie głosują za agresorem i przeciwko atakowanemu, ponieważ wizja Trumpa pokrywa się z wizją Putina. Powrót do stref wpływów, w których wielkie mocarstwa decydują o losie mniejszych krajów. Moje są Grenlandia, Panama i Kanada.

Ukraina, kraje bałtyckie i Europa Wschodnia są Twoje. Tajwan i Morze Chińskie należą do niego. Na przyjęciach oligarchów z Zatoki Mar-à-Lago nazywa się to dyplomatycznym realizmem.

Więc jesteśmy sami. Ale twierdzenie, że Putinowi nie można się oprzeć, jest fałszywe. Wbrew propagandzie Kremla, Rosji wiedzie się źle.

W ciągu trzech lat tzw. druga co do wielkości armia świata zdołała zgarnąć zaledwie okruszki z kraju trzy razy mniej zaludnionego. Stopy procentowe na poziomie 25%, załamanie się rynku walutowego i rezerw złota oraz załamanie demograficzne pokazują, że gospodarka stoi na skraju przepaści. Amerykańskie poparcie dla Putina jest największym strategicznym błędem, jaki kiedykolwiek popełniono w czasie wojny.

Wstrząs jest gwałtowny, ale ma swoją zaletę. Europejczycy wychodzą z zaprzeczenia. Pewnego dnia w Monachium zrozumieli, że przetrwanie Ukrainy i przyszłość Europy są w ich rękach i że mają trzy priorytety.

Przyspieszyć pomoc wojskową dla Ukrainy, aby zrekompensować zaniechanie działań przez Amerykę, tak aby ją utrzymać, i oczywiście narzucić swoją obecność i obecność Europy w jakichkolwiek negocjacjach. To będzie drogie. Należy położyć kres tabu dotyczącemu wykorzystywania zamrożonych rosyjskich aktywów.

Konieczne będzie ominięcie wspólników Moskwy w samej Europie poprzez koalicję złożoną wyłącznie z chętnych krajów, w tym oczywiście Wielkiej Brytanii. Po drugie, żądajcie, aby każda umowa wiązała się z powrotem porwanych dzieci i więźniów oraz gwarantowała bezwzględne bezpieczeństwo. Po Budapeszcie, Gruzji i Mińsku wiemy, ile warte są porozumienia z Putinem..

Gwarancje te obejmują wystarczającą siłę militarną, aby zapobiec nowej inwazji. Na koniec, i to jest najpilniejsze, bo zajmie najwięcej czasu, musimy zbudować europejską obronę, zaniedbywaną na rzecz amerykańskiego parasola od 1945 r., a zwijaną od upadku Muru Berlińskiego. To zadanie herkulesowe.

Ale to na podstawie sukcesu lub porażki przywódcy dzisiejszej demokratycznej Europy będą oceniani w podręcznikach historii. Friedrich Merz właśnie oświadczył, że Europa potrzebuje własnego sojuszu wojskowego. Oznacza to uznanie, że Francja od dziesięcioleci ma rację, opowiadając się za strategiczną autonomią.

Pozostaje do zbudowania. Konieczne będą ogromne inwestycje, wzmocnienie Europejskiego Funduszu Obronnego poza kryteriami zadłużenia z Maastricht, harmonizacja systemów uzbrojenia i amunicji, przyspieszenie przystąpienia do Związku Ukrainy, która jest dziś wiodącą armią europejską, przemyślenie na nowo miejsca i warunków odstraszania nuklearnego w oparciu o potencjał francuski i brytyjski, wznowienie programów tarczy antyrakietowej i satelitarnych. Plan ogłoszony wczoraj przez Ursulę von der Leyen jest bardzo dobrym punktem wyjścia.

A to zajmie o wiele więcej. Europa może znów stać się potęgą militarną tylko wówczas, gdy stanie się ponownie potęgą przemysłową. Krótko mówiąc, raport Draghiego będzie musiał zostać wdrożony.

Na dobre. Ale prawdziwym zbrojeniem Europy jest jej zbrojenie moralne. Musimy przekonać opinię publiczną, która jest znużona i przerażona wojną, a zwłaszcza, że ​​są w niej kolesie Putina, skrajna prawica i skrajna lewica.

Wczoraj w Zgromadzeniu Narodowym znów dyskutowano, panie premierze, przeciwko jedności Europy, przeciwko europejskiej obronności. Mówią, że chcą pokoju. Ani oni, ani Trump nie mówią, że ich pokój jest kapitulacją, pokojem porażki, zastąpieniem de Gaulle′a-Zełenskiego ukraińskim Petainem w kieszeni Putina, pokojem kolaborantów, którzy od trzech lat odmawiają jakiejkolwiek pomocy Ukraińcom.

Czy to koniec Sojuszu Atlantyckiego? Ryzyko jest duże. Jednak w ostatnich dniach publiczne upokorzenie Zełenskiego i wszystkie szalone decyzje podjęte w ciągu ostatniego miesiąca w końcu zmusiły Amerykanów do reakcji. Sondaże spadają.

Wybrani urzędnicy Partii Republikańskiej spotykają się w swoich okręgach wyborczych z wrogim nastawieniem tłumów. Nawet Fox News staje się krytyczny. Zwolennicy Trumpa nie są już w swojej majestacie.

Kontrolują władzę wykonawczą, parlament, Sąd Najwyższy i media społecznościowe. Jednak w historii Ameryki zawsze zwyciężali zwolennicy wolności. Zaczynają podnosić głowy.

Los Ukrainy rozstrzyga się w okopach. Ale to także zależy od tych w Stanach Zjednoczonych, którzy chcą bronić demokracji, a tutaj od naszej zdolności zjednoczenia Europejczyków, znalezienia środków na ich wspólną obronę i uczynienia z Europy ponownie potęgi, jaką niegdyś była w historii i jaką waha się znów stać. Nasi rodzice pokonali faszyzm i komunizm za ogromną cenę.

Zadaniem naszego pokolenia jest pokonanie totalitaryzmów XXI wieku. Niech żyje wolna Ukraina, niech żyje demokratyczna Europa.

Paweł Droździak:

Andrzej Gąsiorowski: