Co ważniejsze: sektory czy punkty?

Tekst dedykuję uczestniczce Akademii Astrologii używającej pseudonimu Asia_sunn.

W kosmogramach mamy dwa rodzaje obiektów: sektory i punkty. Sektorami są (na przykład i najczęściej) znaki zodiaku. Typowymi punktami lub obiektami, rysowanymi w kosmogramie jako punkty, są planety. Oczywiście, zarówno sektorowych jak i punktowych obiektów w astrologii używa się więcej i jeśli będzie trzeba, wymienię je.

W tytule zapytałem, które z nich są ważniejsze, czy sektory, czy punkty? Co znaczy naprawdę, czy jedne z nich można sprowadzić do drugich lub wytłumaczyć za pomocą drugich? Które z nich są bardziej podstawowe? Planety są niewątpliwymi punktami. Gdy obserwujemy je z Ziemi, ich rozmiary są pomijalnie małe, a jeśli nie są aż tak małe, jak to jest w przypadku Księżyca i Słońca, to wszystkie teorie używane do wyznaczenia ich położeń, redukują je do punktów: do ich środków. Ciało mające kształt kuli zachowuje się tak, jakby cała jego masa była skupiona w środku tej kuli. Więc raczej punktowych obiektów, których najlepszym przykładem są planety, nie da się zastąpić sektorami ani sprowadzić do sektorów.

Czy odwrotnie, można sektory zastąpić punktami i sprowadzić do punktów? – Tak, można. Znak zodiaku jest to sektor pomiędzy dwoma punktami: między początkiem tego znaku a początkiem znaku następnego. Znak Byka to sektor pomiędzy 0° Byka a 0° Bliźniąt. Skąd wzięły się te punkty? – Leżą w zodiaku, czyli na ekliptyce: na płaszczyźnie ekliptyki, która jest płaszczyzną, w której Ziemia okrąża Słońce; na której leży orbita Ziemi wokół Słońca. (Pamiętamy, że w przybliżeniu, lepszym dla Wenus lub Neptuna, gorszym dla Księżyca, Merkurego lub Plutona, w pobliżu ekliptyki krążą pozostałe planety.) Dlaczego na ekliptyce te punkty są w tych miejscach, gdzie są, a nie jakichś innych? – Są tam z definicji! Definicja początku znaku jest taka, że jest to punkt będący punktem kardynalnym albo odległy o 120° od któregoś punktu kardynalnego. Np. początek Byka jest o 120° odległy od Punktu Koziorożca (od 0° Koziorożca), a początek Bliźniąt o 120° od Punktu Wagi.

(Łatwo policzyć, że takich punktów jest 12: 4 kardynalne plus 8 odległych od któregoś z nich o 120°. Dlatego znaków zodiaku jest 12.)

Kąt 120° to trygon. Jest przykładem aspektu. Aspekt to kąt wynikający z podziału okręgu na N części. Trygon, 120°, równy jest 1/3 okręgu. Inne przykładowe aspekty: kwadratura, 90°, 1/4 okręgu. Kwinkunks, 150°, 5/12 okręgu. Bikwintyl, 144°, 2/5 okręgu. Tryseptyl, ok. 154°17`, 3/7 okręgu – i tak dalej.

Okazuje się, że astrologicznie znaczące są punkty, które leżą w aspektach do punktów kardynalnych. Np. punkt 18° (18° Barana) zagrał w horoskopie francuskiego sławnego psychoanalityka Jacques`a Lacana każąc mu żyć z dwiema kobietami naraz i mieć z obiema dzieci. Punkt 18° Barana niesie znaczenie: „przekraczanie granic, transgresja, m.in. w obyczajach”. Punkt 18° Barana jest odległy o 72° (o kwintyl, 1/5 okręgu) od punktu kardynalnego Raka (0° Raka), więc jest punktem wodnym, zatem wpływającym na sprawy rodzinne, życie uczuciowe i seks. Jacques Lacan urodził się z Wenus w 18°24` – bardzo blisko tamtego punktu.

Punkt 12°51` Koziorożca zagrał w horoskopie Ludwika Zamenhofa. Autor sztucznego języka esperanto urodził się z Wenus w 11°56` Koziorożca, blisko tamtego punktu. Punkt 12°51` Koziorożca jest odległy o 2/7 okręgu od kardynalnego punktu Wagi, jest więc naładowany żywiołem powietrza. Jego znaczenie, to mówiąc metaforycznie: „wyrównanie terenu pod przyszłe dzieła; zaczynanie od pustej kartki papieru...” lub podobne. Zamenhof w taki właśnie sposób, jakby na pustej kartce papieru wypisał „z powietrza wzięte” zasady gramatyki i słownik swojego języka.

Skoro działają punkty harmoniczne pięciokrotne (jak ten u Lacana) i siedmiokrotne (np. ten u Zamenhofa), to zapewne działają również punkty trzykrotne. Czym są te punkty harmoniczne trzykrotne? Odległe są od punktów kardynalnych o 1/3 okręgu, czyli o kąty 120°. Tymi punktami są początki znaków zodiaku. Okazuje się, że astrologia punktami trzykrotnymi posługiwała się od wieków, tylko nie rozpoznawała ich jako takich. Uważała je za granice sektorów, a nie za obiekty bardziej samodzielne.

Nie ma powodu, żeby punkty harmoniczne trzykrotne traktować inaczej niż pięciokrotne i siedmiokrotne. Tzn. nie ma powodu, żeby te pierwsze traktować jako punkty – jako pewne „gorące punkty” na ekliptyce czyli w zodiaku, z których każdy naładowany jest pewną charakterystyczną jakością – za to punkty trzykrotne traktować inaczej, właśnie jako granice znaków. Zauważmy, że punkty uważamy za coś pewnego i solidnego, za to granice jako coś przejściowego i chwiejnego. Nie ma powodu, dla którego punkty harmoniczne pięciokrotne i siedmiokrotne miałyby być „pewne”, a punkty trzykrotne, przeciwnie, jakoś „chwiejne i przejściowe”.

Punkty, które tradycyjnie są w zodiaku rysowane jako granice znaków zodiaku, powinniśmy czytać jako wyróżnione „gorące punkty”. Punkty te niosą jakości tradycyjnie przypisywane znakom, które od nich się zaczynają.

Czytelniczka wymieniona w dedykacji ma Księżyc w 29°20` Strzelca i Neptuna w 2°08` Koziorożca – więc obie te planety są w koniunkcji ze sobą i z trzecim punktem: kardynalnym ziemnym punktem Koziorożca (0° Koziorożca).

Ze sławnych Polaków, Jerzy Owsiak urodził się z koniunkcją Saturna i Merkurego (i być może od tego jego przedsięwzięcie jest tak trwałe). Saturn jest w 28°01` Wagi, a Merkury 2°12` Skorpiona. Oba te punkty-planety są więc w koniunkcji z trzecim punktem, którym jest harmoniczny trzykrotny wodny punkt 0° Skorpiona. O znaczeniu: uczucia, (wielka) rodzina, wspólnota, a także wchodzenie bez lęku w strefy napiętych emocji.

Wojciech Jóźwiak
2018-02-06

☚ Idealizacja horoskopu | Słowa-klucze dla ćwiartek cyklu Saturna ☛